امروز برای مذهبی بودن و انقلابی بودن در مجله اینترنتی خونه دست به قلم می شویم.
ملت ایران شرم دارند مسئولینی داشته باشند که آنها را کم سواد و حسود و نشخوار کننده سیاسی بخوانند ، مردم ایران شرم دارند از اینکه با یک توافق نامه نیم بند هر روزه بیشتر از قبل تهدید شوند ، ملت ایران شرم دارند که مسئولانشان ایست و عقبگرد را به خاطر داشته باشند، ولی تاخت را فراموش کرده باشند.
یک ایرانی از خود شرم می کند که چنین مسئولانی عربده کش و تند خوئی دارد، که انتقاد کنندگانش را کم سواد می خواند، و بعضی از مردم (خود نگارنده) که در برهه ای کرایه کشی شغل دومشان بوده و هست، افتخار نمی کنند که چنین رئیس جمهوری دارند، و معتقدند کسانی که قدرت استدلال ندارند سلاح زشت گویی را انتخاب می کنند.
مذاکرات ژنو چون محصول خون شهدا و آرمانهای انقلاب اسلامی و امام راحل و همه مردم است، همه حق مشورت و انتقادات دلسوزانه را دارند، تا نظر بدهند چه کم سواد باشند و یا مثل خودشان علامه دهر باشند، همه حق اظهار نظر و انتقاد را دارند، مردم می دانند که آنها اگر در این حوزه قدرتی پیدا کنند قداست و ارزش های انقلاب را از بین می برند.
مگر ما برای نان انقلاب کردیم که همه ما را با چماق گرانی می کوبند، البته بله درست است اقتصاد اولین موضوع مهم در راس همه برنامه هاست، ولی متاسفانه می بینیم که سبد کالایی حتی تصاویر ناراحت کننده اش هم به همه جهان مخابره شد، و آیا با یک عذر خواهی عزت مردم ایران برگردانده می شود، همین عذر خواهی ممکن است فردا در توافق ژنو اتفاق بیفتد، ولی از جیب چه کسی عذر خواهی می کنند، از کیسه ملت خرج کردن و بعد عذر خواهی کردن که کاملا بی تدبیری است.
آقای ظریف در جایی گفتند ایران با یک بمب امریکایی فلان می شود ، عده ای از نخبگان و دلسوزان نظام از نمایندگان مجلس و مسئولان رده بالا با دلسوزی گفتند این حرف درست نبود، آنها که دیگر لبو فروش و کرایه کش نبودند، که آقای ظریف پشت تریبون بیاید و بگوید این از اقتدار ماست ، و هر کس این را بفهمد دیگر نشخوار سیاسی نمی کند.
