اما تصمیم داریم درباره مذهبی بودن و انقلاب شکوهمند کمی در مجله اینترنتی خونه صحبت کنیم.
در روز ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ و در ساعت ۹:۲۷ صبح، هواپیمای حامل امام خمینی (ره) در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست. گویی پرنده‌ای از نور وارد ایران شده بود و درِ بزرگی باز شده که روشنایی را به سراسر کشور پخش کرد. امام خمینی، همانند پیرمردی با عبای بر تن، از پله‌ها پایین آمد و با نفوذی عمیق، قلب‌های مردم را تسخیر کرد. جمعیت استقبال‌کننده از ایشان به طول ۳۳ کیلومتر می‌رسید و شور و شعف وصف‌ناپذیری بر مردم حاکم بود. ظلم و خفت دوران پیشین به سر آمده بود و چشمان مردم به روی حقیقت باز شده بود. انقلاب اسلامی برای مردم ایران همچون طلوع صبح بود، روزی که آنان از زنجیرهای اسارت خود رها شده و به درک جدیدی از وجود خود رسیدند. این حالتی بود که مردم از گذشته می‌شناختند؛ زمانی که دیگر نمی‌توانستند در برابر ظلم و فساد سکوت کنند. در بهمن ۱۳۵۷، پرده‌ها کنار رفتند و ایرانیان در ولایت چیزی یافتند که همانند کیمیا بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، جمهوری اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) جانشین نظام سلطنتی پهلوی شد. امام خمینی هرگز به دنبال قدرت‌طلبی مردم ایران بدون رعایت اصول و ارزش‌های الهی و انسانی نبود. اگر امام و مردم به اصول پایبند ماندند و سختی‌های بسیاری را تحمل کردند، در عوض به استقلال، پیشرفت و سربلندی رسیدند و الگویی برای جهان شدند.
مردم ایران ولایت را بخشی از خود می‌دانند و با عشق و آگاهی نسبت به رهبری، به اقتدار و صلابت ایران ایمان دارند. آنان به این باور رسیده‌اند که حضور مقام رهبری، نه تنها راهنمای آنان است، بلکه از انحراف و تحریف کشور در دوران انقلاب جلوگیری کرده است. دوست و دشمن همگی اذعان دارند که بدون ولایت، ایران از همان اوایل انقلاب دچار تزلزل و انحراف می‌شد.
