امیری، گفت: سکوت برخی از چهرههای شناختهشده، آن هم در زمانی که قلم باید پناه مظلوم باشد، برای بسیاری از علاقهمندان فرهنگ و ادبیات جای پرسش دارد.
«احمد امیری» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری مجله اینترنتی خونه در آبادان، با نگاهی همراه با درد و دغدغه، نسبت به سکوت برخی چهرههای شناخته شده ادبی و فرهنگی از فاجعه انسانی در غزه، اظهار کرد: باید برای سکوت برخی چهره های شناخته شده ادبی و فرهنگی از فاجعه انسانی و بهویژه کودککشیهای مکرر رژیم صهیونیستی در غزه تأسف خورد.
شاعر و فعال فرهنگی آبادان، افزود : صحنههایی که این روزها از غزه به ما میرسد، چیزی فراتر از یک بحران سیاسی است.
وی تصریح کرد: ما با جنایتی روبرو هستیم که نامی جز کودککشی بر آن نمیتوان نهاد و در چنین روزهایی، انتظار میرود صدای وجدان فرهنگی جامعه بلندتر از همیشه باشد.
امیری در ادامه گفت: من نمیگویم هر هنرمند یا نویسنده باید بیانیه بدهد یا موضع خاصی بگیرد، اما در برابر رنج کودکان بیپناه، حتی یک کلمه هم میتواند نشانهای از همراهی و انساندوستی باشد.
وی خاطرنشان کرد: سکوت برخی از چهرههای شناختهشده، آن هم در زمانی که قلم باید پناه مظلوم باشد، برای بسیاری از علاقهمندان فرهنگ و ادبیات جای پرسش دارد. چرا در برابر کودککشی، هیچ واکنشی؟ چرا در برابر اشک مادران و پدران داغدار، واژهای از همدلی نیست؟
این شاعر با تأکید بر نقش اخلاقی اهل قلم در این ایام، یاد آور شد: نوشتن درباره غزه، درباره درد، درباره بیپناهی کودکان، لزوماً بیانیه سیاسی نیست؛ گاهی فقط یادآوری است از انسان بودن، از رسالتی که اهل فرهنگ بر دوش دارند.
وی در پایان با نگاهی امیدوارانه گفت: من باور دارم که بسیاری از اهل فرهنگ، در دل خود رنج غزه را احساس میکنند، اما شاید زمان آن رسیده باشد که این همدلی در کلام و نوشتهها نیز بازتاب یابد، چراکه هر واژهای که از دل برخیزد، مرهمی خواهد بود بر زخمهای بیصدا.
46
