کنده درخت، گنج ۱۲ هزار ساله از آب درآمد / عکس

شکارچی تگزاسی که فکر می‌کرد یک کُنده درخت پیدا کرده، در واقع یک عاج ماموت نادر کشف کرده بود. این کشف، که در ابتدا شک و تردیدهایی را برانگیخت، حالا می‌تواند به دانشمندان درک بهتری از گذشته زمین بدهد.

تینا مزدکی_یک شکارچی محلی که به مزرعه‌ای در غرب تگزاس رفته بود، تصور می‌کرد چیزی خاص پیدا کرده است. اما نمی‌توانست ویل جوت، مدیر مزرعه را قانع کند. بعد از اینکه پژوهشگران دانشگاه ایالتی سال راس (SRSU) وارد عمل شدند، جوت تازه فهمید که واقعاً با کشف ویژه‌ای روبه‌رو شده‌اند: یک عاج ماموت نادر.

جوت در بیانیه‌ای که دانشگاه منتشر کرد، گفت: «وقتی یه شکارچی گوزن عکسی از چیزی که فکر می‌کرد یک فسیل است نشانم داد، شک داشتم. گفتم احتمالاً یه کُنده درخته.» اما ماجرا وقتی جدی شد که جوت با برایان شرودر، مدیر مرکز مطالعات بیگ بند (CBBS) و آشنای قدیمی‌اش، تماس گرفت. شرودر همراه با باستان‌شناس اریکا بلیچا و چند پژوهشگر دیگر راهی مزرعه O۲ شدند تا این جسم مرموز را که از خاک بیرون زده بود بررسی کنند.

شرودر توضیح داد: «خیلی زود فهمیدیم که اسکلتی در کار نیست. فقط یک عاج جدا شده که از بقیه بقایا فاصله گرفته بود.»

انتقال یک کشف ارزشمند

پژوهشگران دو روز کار کردند تا برای حمل امن این فسیل، یک پوشش محافظتی بسازند. بعد از اینکه عاج را با نوارهای گونی آغشته به گچ پوشاندند، تیم شرودر یک قاب محافظ برای انتقال آن به SRSU طراحی کرد. حالا این کشف در انتظار بررسی‌های دقیق‌تر است.

اگرچه گونه‌های مختلف ماموت و ماستودون تا حدود ۱۲,۰۰۰ سال پیش در سراسر آمریکای شمالی وجود داشتند، اما تعداد کمی از آن‌ها به غرب تگزاس مهاجرت کردند. شرودر می‌گوید تنها یک عاج ماموت در منطقه ترنس-پکوس کربن‌سنجی شده است، آن‌ هم بیش از ۶۰ سال پیش، در زمانی که روش‌های تاریخ‌گذاری دقت امروزی را نداشتند. اما تکنیک‌های امروزی می‌توانند محدوده زمانی را تا ۵۰۰ سال دقیق‌تر کنند. شرودر انتظار دارد که تخمین سن دقیق این فسیل طی چند ماه آینده مشخص شود.

ماموتی از دوران کهن

هنوز مشخص نیست این عاج متعلق به کدام گونه ماموت است، اما احتمال دارد به گونه ماموت کلمبیایی (Mammuthus columbi) تعلق داشته باشد، یکی از معدود گونه‌هایی که در تگزاس ثبت شده است. ماموت‌های کلمبیایی از بستگان دور ماموت‌های پشمالو بودند، اما می‌توانستند تا حدود ۴ متر ارتفاع داشته باشند و وزنشان به ۱۰ تن برسد.

دلیل انقراض آن‌ها همچنان بحث‌برانگیز است، اما دانشمندان معتقدند ترکیبی از تغییرات اقلیمی و شکار انسان‌ها باعث ناپدید شدنشان شده است. جالب اینجاست که حالا، در سال ۲۰۲۵، باز هم شکار باعث شد انسان‌ها دوباره به یکی از این غول‌های دوران یخبندان برسند.