محله امیریه که در ابتدای خیابان ولی‌عصر(عج) واقع شده است از محله‌های پر تردد و قدیمی پایتخت است. یکی از مساجدی که در محله امیریه وجود دارد مسجد زعیم است که از موقافات سید نصرالله زعیم محسوب می‌شود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،مسجد زعیم با محراب کاشیکاری و منبر چوبی خراط‌شده‌اش بیش از نیم قرن میزبان نمازگزاران منطقه منیریه و امیریه بوده است.
بنا بر روایت همشهری، روایت ساخت این مسجد را نصرالله حدادی، تهران پژوه، چنین بیان می‌کند: «مسجد حاج نصرالله زعیم حد فاصل چهارراه لشکر به سمت منیریه واقع شده است که در دهه ۴۰ بنا شد. واقف آن سید نصرالله زعیم برادر حاج حسن زعیم، صاحب گل‌فروشی معروف میدان پاستور است. نکته قابل توجه در ساخت این مسجد این است که مرحوم حاج زعیم در تمام مراحل ساخت بنای مسجد هیچ کمکی را از کسی قبول نکرد.»
برادرزاده حاج زعیم به نقل از پدرش می‌گوید: «زمانی که ساخت مسجد تمام شد، پدرم ۱۰ـ ۱۲ اصله نهال درخت افرا برای درختکاری جلو مسجد نزد برادر فرستاد او نپذیرفت. گفته بود اگر پول این درخت‌ها را قبول می‌کنی آنها را جلو مسجد می‌کارم در غیر این صورت نمی‌پذیرم.»
حاج زعیم فقط یک هدیه برای مسجد وقفی خود قبول کرد. حدادی ادامه می‌دهد: «یک چلچراغ در شبستان اصلی مسجد زعیم وجود دارد که توسط یک پیرزن به مسجد هدیه شد و حاج زعیم به‌رغم اینکه هیچ کمک و هدیه‌ای را برای این مسجد قبول نمی‌کرد، این هدیه را پذیرفت. حاج زعیم تأکید داشت معماری مسجد ساده باشد و آن هشت کاسه معلق که در ورودیه بقیه مساجد بود، در این مسجد دیده نمی‌شود. نصرالله زعیم بیرون مسجد چند باب مغازه تعبیه کرد که درآمد حاصل از آن برای امور مسجد و امام جماعت باشد.»
طراح مسجد زعیم استاد لرزاده بود که در ساخت این مسجد همانند دیگر مساجدی که ساخت از معماری خاصی که به «محراب بدون استهلاک» معروف است، استفاده کرد. درباره راز معماری در ساخت محراب مساجدی که محراب دقیقاً به سوی کعبه بدون انحنا و کجی بود، حدادی می‌گوید: «در دو تاریخ ۷ خرداد و ۲۴ تیر ماه که آفتاب به‌صورت عمود بر خانه خدا می‌تابد، کعبه هیچ سایه‌ای ندارد. برای ساخت مساجد استاد لرزاده، محراب را طوری طراحی و اجرا کرده است که محراب به‌صورت مستقیم به سوی خانه خداست در حالی که در بسیاری از مساجد محراب به‌سمت قبله نیست و انحراف دارد. در این‌گونه مساجد به دلیل اینکه صفوف نماز جماعت شکسته نشود و به‌هم نریزد از سمت جنوب‌شرقی وارد فضای مسجد و از شمال‌غربی خارج می‌شویم. اصولاً مساجد را به‌صورت مستطیل می‌ساختند که جهت آن به سمت جنوب‌شرقی بود.»
