فرزندان مسلمانان، دین حقیقی خود را باید خودشان انتخاب کنند. اصولا دین و ایمان به آن که یک اعتقاد قلبی و درونی است، ممکن نیست تحمیلی باشد. از این رو، در قرآن آمده است: «لا اکراه فی الدین»؛ «در قبول دین، اکراهی نیست».
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:
انسانیت انسان ذاتی او است، از این جهت انسانیتش از او جدا شدنی نیست بر خلاف مسلمان بودنش که ذاتی او نیست، بلکه عرضی است؛ یعنی می‌شود انسانی فرض کرد که مسلمان نباشد؛ مثل تمام انسان‌های غیر مسلمانی که وجود دارند، از این رو فرزندی که از یک انسان متولد می‌شود ذاتاً انسان است؛ امّا تا زمانی که ممیّز نشده و اسلام را نپذیرفته مسلمان نیست، اگرچه در صورتی که پدر، مادر و جدّ او یا یکی از آنان مسلمان باشند حکم مسلمان را دارد.
البته، بر اساس مستندات روایی هر فرزندی که پا به جهان می‌گذارد، در ذات و فطرت خویش خداجو و موحد است و اگر در موقعیتی مناسب قرار گیرد، مطمئنا اسلام را خواهد پذیرفت، اما پدر، مادر و جامعه، گاهی با آموزش‌های نادرست او را از مسیر اصیل فطرت خود دور می‌سازند.
