نهضت خدایی باید برای خدا آغاز یابد و برای خدا ادامه یابد و هیچ خاطره و اندیشه غیر خدایی در آن راه نیابد تا عنایت و نصرت الهی شاملش گردد، و اگر نه، باد غیرت خدایی به صد خار پریشان‌دلش مینماید.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،شهید مطهری در مقاله نهضتهای اسلامی درصد ساله اخیر در مورد نهضت خدایی می نویسد: نهضت خدایی باید برای خدا آغاز یابد و برای خدا ادامه یابد و هیچ خاطره و اندیشه غیر خدایی در آن راه نیابد تا عنایت و نصرت الهی شاملش گردد، و اگر نه، باد غیرت خدایی به صد خار پریشان‌دلش مینماید.
آن که نهضت خدایی آغاز می‌کند باید جز به خدا نیندیشد، توکلش بر ذات مقدس او باشد و دائما حضور ذهنی داشته باشد که در حال بازگشتن به اوست.
پاک نگه داشتن اندیشه و نیت در مراحل نفی و انکار که همه سرگرمیها درگیری با دشمن بیرونی است، آسانتر است.
همین که نهضت به ثمر رسد و نوبت سازندگی و اثبات – که ضمنا پای تقسیم غنائم هم در میان است- برسد، حفظ اخلاص بسی مشکل‌تر است.
قرآن کریم در سوره مائده- که آخرین سوره یا از آخرین سوره های قرآن است و بالاخره در دو سه ماه آخر عمر رسول اکرم نازل شده است و زمان، زمانی است که مشرکین یکسره به زانو درآمده‌اند و خطری از ناحیه آنها اسلام را تهدید نمی‌کند اعلام خطر می‌کند که:
تاکنون از دشمن می‌ترسیدید که ریشه شما را برکنَد، اکنون نگرانی از آن ناحیه منتفی است، اکنون نگرانی از ناحیه من است، از این پس از کافران و دشمنان خارجی نترسید، از من بترسید که در کمین شما هستم:
«الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلا تخشوهم و اخشون»یعنی چه؟ یعنی جامعه اسلامی از این پس از درون خود تهدید می‌شود که راه انحراف از مسیر خدایی اخلاص پیش گیرد و خدا را فراموش کند.
سنت لایتغیر خداست که هر ملتی که از درون و از جنبه اخلاقی تغییر کند و عوض شود، خداوند متعال سرنوشت آنها را تغییر دهد.
