با خبرهای ورزشی در مجله اینترنتی خونه با شما هستیم.
بحران محبوبیت برای تیم ملی فوتبال ایران از مدت‌ها پیش آغاز شده و محدود به بازی با قرقیزستان نیست، بلکه این روند منفی به‌مرور در طی یک دوره طولانی‌مدت شکل گرفته است. این فضای چندقطبی که حول تیم ملی فوتبال ایران ایجاد شده، از زمان جام ملت‌های آسیا در زمستان گذشته به وضوح قابل مشاهده بود.
منشأ این بحران به طور جدی از زمان جام جهانی قطر شروع شد؛ جایی که تیم ملی تحت تأثیر تحولات سیاسی کشور قرار گرفت. نبود مدیریت مناسب و راهکاری برای دور نگه داشتن تیم ملی از این حواشی، در کنار استفاده ابزاری از فضاهای رسانه‌ای، شرایط دشواری را برای تیم ملی و ارتباط آن با هوادارانش ایجاد کرد. پس از جام جهانی، هیچ برنامه یا ایده‌ای برای بهبود فضای تیم ملی ارائه نشد و برخلاف پیش‌بینی‌ها، گذر زمان نیز نتوانست وضعیت را بهبود بخشد. این امر منجر به تشدید بحران محبوبیت برای تیم ملی شد و شرایط به حدی رسید که مهدی طارمی، کاپیتان تیم ملی، به صورت علنی در برابر این شرایط موضع‌گیری کرد.
اما باید توجه داشت که موضع‌گیری‌های شخصی، همچون اقدام طارمی، نمی‌تواند گره این مشکل را حل کند. وظیفه اصلی مدیریت این فضا باید بر عهده مسئولین فدراسیون و دست‌اندرکاران فرهنگی باشد. آن‌ها باید راهکارهای عملی برای خروج از این وضعیت را طراحی و اجرایی کنند تا بازیکنان نیز بتوانند در راستای این برنامه‌ها حرکت کنند.
مشخص است که نه نتایج درون زمین و نه اقدامات مصنوعی مانند اعزام هواداران گزینشی به ورزشگاه نمی‌تواند به تغییر این فضا کمک کند. به‌جای این روش‌های موقتی، باید تغییرات اساسی و همه‌جانبه‌تری ایجاد شود تا مسیر فعلی اصلاح گردد.
چالش‌های دیگری همچون گردش مالی نامتعارف در فوتبال ایران که با وضعیت اقتصادی کشور و هواداران همخوانی ندارد، رفتارهای نامناسب برخی از چهره‌های سرشناس فوتبال، ضعف زیرساخت‌های فوتبال نسبت به کشورهای همسایه و بسیاری از عوامل دیگر نیز به تاریک‌تر شدن فضای محبوبیت فوتبال ایران دامن زده‌اند.
برای جلوگیری از وخامت بیشتر این وضعیت، باید پیش از جام جهانی بعدی برنامه‌ای جدید و جامع برای بازسازی فضای پیرامون تیم ملی طراحی شود تا این بحران محبوبیت برطرف شده و تیم ملی بتواند دوباره در میان هوادارانش محبوبیت خود را بازیابد.
