تربیت دینی فرزندان نیازمند توجه به تناسب آموزش‌ها با سن و سطح درک فرزندان، تبیین ابهامات و سؤالات دینی، پرهیز از تلقین‌های محض، استفاده از روش‌های غیرمستقیم و الگویی، معرفی الگوهای دینی متناسب، و ایجاد هماهنگی بین عوامل تربیتی است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، تربیت دینی فرزندان، سرمایه‌گذاری برای آینده‌ای روشن و معنوی است. این فرایند نیازمند رویکردی هوشمندانه و دقیق است تا با در نظر گرفتن ابعاد مختلف وجودی فرزندان، بذرهای ایمان و اخلاق را در دل‌هایشان بپروراند.
بنابر روایت حوزه، در فرایند تربیت دینی فرزندان، نکات مهمی که بایستی مورد توجه اولیا و مربیان قرار گیرد، به شرح زیر است:
۱ـ تناسب داشتن آموزش های دینی و مذهبی با مقتضیات سنی و میزان رشد عقلی و ذهنی فرزندان.
۲ـ توجه به امر تبیین و روشن نمودن ابهامات و سؤالات فرزندان در مسائل دینی و شرح صحیح علل انجام فرائض و وظایف دینی.
۳ـ پرهیز از کاربرد تلقین های محض و ایجاد عادتهای انفعالی و مکانیکی در رعایت دستورات دینی.
۴ـ استفاده از روش های غیر مستقیم و غیر کلامی در امر تربیت دینی بخصوص دقت در اجرای صحیح روش الگویی از سوی والدین و مربیان
۵ـ ایجاد زمینه در فرزندان برای طرح سؤال و کنکاش در مسائل دینی و ارائه پاسخ های سنجیده از سوی والدین و مربیان.
۶ـ ارتباط دادن تربیت دینی به همه جنبه های تشکیل دهنده وجود؛ نظیر جسمی، عقلانی، عاطفی و اجتماعی و ….
۷ـ دوری از تحمیل کردن آموزش های دینی به فرزند و اجتناب از کاربرد روش های کاملاً بیرونی در به اصطلاح «دینی بار آوردن آن ها».
۸ـ ایجاد زمینه برای برخورد عاقلانه و توأم با تفکر از سوی فرزندان با طبیعت و اسرار آفرینش به نحوی که از آنها خواسته شود در پدیده ها و آفریده های خلقت توجه کنند و خود به قضاوت در ارتباط با آفریدگار جهان هستی و هدف از آفرینش بپردازند.
۹ـ معرفی اسوه ها و الگوهای دینی که در این موارد لازم است به شرایط و مقتضیات سنی، عقلی، عاطفی و… فرزندان کاملاً توجه شود.
۱۰ـ ایجاد هماهنگی و سنخیت در روش ها و شیوه های تربیت دینی از سوی والدین، اولیای مدرسه و دست اندرکاران تهیه و تدوین برنامه های صدا و سیما و…..
باید توجه داشت که هرگونه ناهماهنگی بین سفارشات و پند و اندرزها با رفتار عاملان منجر به اختلال در تحقق تربیت صحیح دینی و مذهبی فرزندان می شود.
منبع: والدین و تربیت دینی فرزندان، ص ۴۳
