با نگاه به آیات در می‌یابیم جایی که داعی اوّل برای خودش دعا می‌کند، خواسته و مضمون دعا، مسئلهٔ «غفران» است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،مرحوم آقا مجتبی تهرانی (ره) می فرماید که این نکته مهم است که تقدیم خویش در دعا، مطلق نیست و خواسته‌های انسان از خداوند، خواسته‌های مختلفی است. با نگاه به آیات در می‌یابیم جایی که داعی اوّل برای خودش دعا می‌کند، خواسته و مضمون دعا، مسئلهٔ «غفران» است. پس در غفران، باید خود را بر دیگران مقدّم کنیم.
قرآن می‌فرماید: خدایا! اوّل من را بیامرز. بعد پدر و مادرم را و بعد سایر مؤمنین و مؤمنات را بیامرز! امّا علت چیست؟ در گذشته این نکته را گفتم که یکی از دستوراتی که در شیوه دعا کردن وارد شده، این است که اگر انسان بخواهد دعایش مستجاب شود، ابتدا باید خودش را از گناهان تطهیر کند و بعد دعا کند.
