آیتالله بهجت قبل از مقام مرجعیت و پیش از آنکه به عرفان و زهد شهره شود، دلداده و شیدای اهلبیت عصمت و طهارت و بویژه حضرت سیدالشهدا(ع) بود و این دلدادگی گاه بر زبانش جاری میشد و ما اکنون چله نشین غم حسین(ع) به مدد کلام آن مرد خدا هستیم.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، کتاب «رحمت واسعه» مجموعه بیانات آیتالله محمدتقی بهجت درباره خصائص رحمت واسعه خدا، حضرت سیدالشهدا(ع) است که در مجالس درس و محافل دیگر مطرح کردهاند و در آن به مباحث مختلف درباره اهمیت زیارت، اشک و اقامه عزا برای امام حسین(ع) پرداخته شده است.
آنچه در «یک چله اشک» میخوانید منتخبی از مطالب کتاب رحمت واسعه است که تقدیم حضورتان میشود:
« دنیای بهتر با امام حسین(ع) بود نه با یزید، ولی انسان، خوشی و راحتی میخواهد و به هرچه میرسد بالاتر از آن را طالب است و آرامش ندارد تا به نفس مطمئنه برسد. اما جهل یا غفلت دارد که داشتن وسایل راحتی و رفاه غیر از راحتی و رفاه و آرامش دل است. «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (هان، دلها فقط به یاد خدا آرام میگیرند)
یعنی تنها وسیله آرامش دل ذکر الله است ولی ما بر اسباب تکیه میکنیم و از مسبب الاسباب غافل هستیم و حال اینکه خداوند متعال میفرماید: «ان القوه لله جمیعا» (قدرت و توانایی همگی فقط از آن خداست)
مگر اینکه انسان خودش از میان برود که «أعدی عَدوِّکَ نَفسُکَ الَّتی بَینَ جَنبَیکَ» (بزرگترین دشمن تو، نفس توست که در وجود تو نهفته است). برای ما امتحان پیش نیامده تا معلوم شود با حسین(ع) هستیم یا با یزید؟»
/منبع: ایکنا
