شیعه، موضع اهل سنت در باب امامت و حواشی پیرامون آن را حق نمی داند، اما آنها را مسلمان دانسته و اکثریت را اهل نجات به حساب می آورد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی به انتشار مطلبی پیرامون «بهشت و شهادت منکرین اهل بیت علیهم‌السلام» پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:
پرسش
در روایات وارد شده در منابع شیعه، اگر کسی منکر امامت باشد و ولایت امیرالمومنین علیه السلام را نداشته باشد، از بهشت محروم می شود. اساسا او مسلمان نیست. اگر این چنین است، آیا اسماعیل هنیه مسلمان است و به بهشت می رود؟ اگر او و جریان او، مسلمان و بهشتی نیستند، چرا اینقدر از آنها حمایت می‌کنید و در تشییع جنازه آنها شرکت می کنید؟
محوریت «امام» در مکتب تشیع
موضوع امامت و ولایت برای شیعیان از اهمیت زیادی برخوردار است. چرا که در نظام معرفتی شیعه، امام محور دین پس از پیامبر(ص) است و از عصمت و علم ویژه و مرجعیت دینی و سیاسی مردم برخوردار است. شیعیان، پیروی از امام حق و حبّ و علاقه و تولّی به ایشان را لازم می دانند.
شیعیان بر این باورند که اگر کسی به حقانیت امام منصوص و منصوب از جانب پیامبر(ص) معتقد باشد، اما از او روی برگرداند و با ایشان دشمنی بورزد، اساسا مسلمان نیست. اهل نجات نخواهد بود. چراکه انکار امام حق و دشمنی با ایشان، در واقع به انکار نبوت پیامبر اسلام(ص) باز می گردد. چرا که نمی شود کسی واقعا پیامبر را قبول داشته باشد اما خواسته روشن او را انکار کند.
در این راستا، روایات بسیاری درباره کفر مخالفان وجود دارد که ناظر به این دسته از افراد است. یعنی کسانی که امامت بدون فاصله امام علی(ع) (و همچنین، امامت سایر امامان) را می شناسند اما ایشان را انکار کرده و دشمنی می ورزند.
دیدگاه تشیع درباره اهل سنت
اهل سنت اگرچه امامت بدون فاصله حضرت علی (ع) را نمی پذیرند، اما آنها نیز امامت (به معنای متولی جامعه اسلامی) را قبول دارند. حتی حضرت علی (ع) را امام و خلیفه چهارم محسوب می کنند. حب و علاقه به ایشان را لازم دانسته و دشمنی با اهل بیت(ع) را جایز نمی دانند.
در منابع شیعی نیز آنچه از اهل بیت(ع) نقل شده، گویای اسلام و نجات اکثریت قریب به اتفاق غیرشیعیان است. یعنی غیرشیعیان اگرچه در توصیف و تشخیص امام اشتباه کرده اند، اما مسلمان به حساب می آیند. نمی توان همه آنها را کافر یا جهنمی به حساب آورد.
نتیجه
با توجه به آنچه گذشت، روشن می شود که رویکرد مکتب تشیع به غیرشیعیان (خواه اهل سنت باشند خواه مسیحی و …) کاملا عادلانه و رحمانی است. به این بیان که اگر کسی بی آن که مقصر باشد، به حقانیت اسلام و تشیع راه نیافت، اما تسلیم ندای فطرت شد و در چارچوب حقیقت و فضیلت زیست کرد، حتما مشمول رحمت خدا می شود و نباید او را جهنمی محسوب کرد.
این نگرش مثبت شیعیان به غیرشیعیان، محدود به وضعیت اخروی آنها نیست. بلکه شیعه در دنیا و سپهر سیاسی نیز خود را موظف به حمایت از مستضعفان در برابر مستکبران می داند.
بر این اساس روشن می شود چرا شیعیان در ایران اسلامی، دوستدار مردم مسلمان و مظلوم فلسطین هستند. به حمایت از آنها می پردازند و حتی در تشییع جنازه شهیدان مقاومت (مثلا اسماعیل هنیه) مشارکت می‌کنند. برای ایشان مغفرت و رحمت الهی در آخرت را آرزومندند. حمایت از مردم مظلوم فلسطین، نه تنها وظیفه اسلامی بلکه وظیفه انسانی است. کاملا در چارچوب مکتب اسلام و تشیع و گفتمان جمهوری اسلامی است.
