نهم ربیع الاول، را نخستین روز امامت حضرت مهدی ( علیه السلام) می نامند که آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،بر اساس آنچه ذر منابع تاریخی آمده، با توجه به تاریخ ولادت حضرت مهدی(ع) که در سال 255 هجری قمری بوده و سال شهادت امام حسن عسکری(ع) که سال 260 هجری قمری است، می توان نتیجه گرفت که امام زمان ( علیه السلام) در سن پنج سالگی به امامت رسید.
نظر شیخ مفید:
شیخ مفید می نویسند: روزی که پدر بزرگوارش از دنیا رفت. پنج سال از عمر شریفش گذشته بود و در همان چند سال اندک خداوند حکمت و قضاوت را به او عنایت کرد و او را نشانه و حجت بر دو عالم قرار داد و چنانچه به حضرت یحیی ـ علیه السلام ـ در سن کودکی حکمت داد، امام عصر نیز در سن کودکی به مقام امامت رسید و چنان که خداوند حضرت عیسی بن مریم – علیهما السلام – را در گهواره منصب نبوت داد، امام زمان ـ علیه السلام ـ را نیز در خردسالی مقام امامت داد.
نظر قندوزی از علمای اهل سنت
قندوزی از علمای اهل سنت درباره امام عصر (ع) می نویسند: یازدهمین امام شیعیان، امام حسن عسکری فقط یک پسر از خود به جای گذاشت که به حجت، قائم، مهدی و صاحب الزمان معروف است. وی در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری به دنیا آمد و وقتی پدرش از دنیا رفت وی پنج سال داشت و اصحاب خاص و ثقات از به دنیا آمدن وی با خبر بودند.
نماز بر امام حسن عسکری(ع)
اما درباره این که چه کسی بر جنازه شریف امام حسن عسکری- علیه السلام- نماز خوانده دو دیدگاه وجود دارد:
دیدگاه اوّل: ابو عیسی فرزند متوکل عباسی
شیخ صدوق در کمال الدین می نویسد که چون غسل و کفن امام حسن عسکری- علیه السلام – تمام شد، خلیفه به ابو عیسی دستور داد که بر آن جناب نماز بخواند و ابو عیسی به نزدیک جنازه آمد و پارچه را کنار زد و عده ای را شاهد گرفت که بنویسید امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ با مرگ طبیعی از دنیا رفته است و عده ای از حکومت مداران چنین شهادت دادند و ابو عیسی نماز آن حضرت را خواند و آن حضرت را بردند در کنار پدرش امام هادی ـ علیه السلام ـ دفن کردند.
دیدگاه دوّم: توسط بقیه الله الاعظم -ارواحنا فداه-
هر چند شیخ صدوق در جریان شهادت امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ می گوید که نماز آن حضرت را ابو عیسی به دستور خلیفه عباسی خواند ولی در جایی دیگر از کمال الدین در شمار افرادی که امام عصر- ارواحنا له الفدا- را دیده اند آورده است که ابوالادیان می گوید: وقتی حضرت امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ را کفن کردند خادم حضرت بیرون آمد و به جعفر(کذاب) گفت جنازه برادرت آماده است و بیا نمازش را بخوان و جعفر رفت کنار جنازه برادرش و شیعیان هم بودند که در آن لحظه پسری گندم گون ردای جعفر را کشید و فرمود: ای عمو کنار رو که من به نماز خواندن بر پدرم از تو سزاوارترم و جعفر عقب ایستاد و آن پسر بر امام نماز خواندند و درکنار امام هادی ـ علیه السلام ـ دفن نمود و سپس از من نامه هایی را که در دستم بود خواست و جواب شان را داد و…
جمع بین این دو دیدگاه این است که با توجه به این که بر امام معصوم، امام معصوم نماز می خواند، نماز امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ را امام عصر- ارواحنا له الفدا- خواندند ولی از آنجا که مردم می دانستند حکومت، این امام را به شهادت رسانده لذا برای سرپوشی ابو عیسی را فرستادند تا هم بر آن حضرت نماز خوانده و هم عده ای را به شهادت دادن وادار کند و به پندار خویش اتهام قتل امام را از حکومت دور کند و در نتیجه می توان گفت که بر امام عسکری ـ علیه السلام ـ دو نماز خوانده شده یکی توسط امام عصر ـ عجل الله تعالی فرجه ـ و دیگر توسط حکومت غاصب و برای فریب افکار عمومی جامعه.
